Zelfs toen hij wist dat hij besmet was met het hiv-virus had hij onveilige seks met diverse bedpartners. In Nederland vinden jaarlijks zo’n 172.000 soa-consulten bij de huisarts plaats en zijn er ruim 113.000 soa-consulten op GGD-soa- poliklinieken. De gevolgen van een soa zijn in bijna alle gevallen ingrijpend te noemen. Bijvoorbeeld voor Ilse.
“Mijn man had vier jaar geleden vage klachten, zoals zweten en hoofdpijn. Bij een huisarts is een bloedonderzoek gedaan en bleek dat hij hiv had.”
“Natuurlijk stond onze wereld op zijn kop. We waren in shock. We hadden toen al een dochter. We zijn supergoed opgevangen in het ziekenhuis, ik heb nog nooit zulke betrokken specialisten meegemaakt. Ik ben toen getest en gelukkig was alles goed met mij. Omdat ik het niet heb, weten we ook dat onze dochter het niet heeft. De vraag hoe hij aan hiv komt, was voor mij minder belangrijk. Natuurlijk heeft hij wel eens onbeschermde seks gehad voor hij mij kende, maar hij heeft nooit een losbandig leven geleid. Hij heeft zijn ex-vriendin ook gebeld, maar die had het niet. Ik ben helemaal niet boos op hem. Hij wist zelf niet dat hij het had, dus hoe had hij het mij moeten vertellen?”
Stigma over HIV
“Toen ik net zwanger was van onze dochter, ben ik zoals iedereen getest op alle geslachtziektes en hiv en toen had ik niks. Anders waren er eerder alarmbellen afgegaan, maar daar was helemaal geen reden voor. Ik ben niet boos op mijn man. Het had mij ook kunnen overkomen! Er zijn zoveel mensen die het hebben, horen we vaak in het ziekenhuis en bij de apotheek.
Maar ook zoveel mensen die er niet over praten. Als je kanker hebt, vinden mensen het zielig voor je, wat natuurlijk ook zo is. Maar niemand die zegt: je had minder moeten drinken, eten of roken. Als je hiv of aids hebt, wordt er wél op een bepaalde manier naar je gekeken. Terwijl je daar ook niet om gevraagd hebt. Het wordt tijd dat het stigma eens verdwijnt.
Geheim
“Mijn man en ik wilden graag een tweede kindje, we dachten dat we dat uit moesten stellen. Gelukkig bleek het goed te kunnen met medicatie. Hij moest eerst medicijnen gaan slikken. Het advies was te wachten tot het virus een half jaar niet meer detecteerbaar was in zijn bloed. Bij hem was dat binnen drie maanden het geval, maar we hebben wel een half jaar gewacht, voor de zekerheid. Inmiddels ben ik een paar maanden zwanger van ons tweede kindje. Mijn man wordt nu elke drie maanden getest. Ik elk jaar. Ik denk wel dat ik een engeltje op mijn schouder heb. Wij zijn al zeven jaar samen en ik heb niks.
Angst en onwetendheid overheerst bij veel mensen, waardoor er nog steeds niet openlijk over gesproken kan worden. Weinig mensen weten het van ons. Dat is voor mij het ergste: het geheim houden, het zwijgen. Zelfs onze beste vrienden weten het niet. Er worden wel eens grappen gemaakt in onze vriendenkring over aids, dan kijken wij elkaar aan. Ze moesten eens weten, maar we houden onze mond. Ze weten het niet op zijn werk en we willen niet dat onze kinderen ermee gepest worden. Toch moet ik soms op mijn lip bijten om het niet te zeggen. Ik vind het vreselijk dat we er niet open over kunnen zijn.”
Bang om te testen op HIV
“Mijn kinderen zou ik willen adviseren om het niet zonder condooms te doen. Iemand kan heel lief zijn, niet losbandig, maar weet zelf niet dat hij wat heeft. Sommige mensen zijn bang om te testen. Doe dat wel, raad ik aan, want er is nog van alles aan te doen als je er vroeg bij bent, dat zie je maar bij ons. Dan kun je prima leven en zelfs ook nog nieuw leven maken.”
